Düzce – Akçakoca Bisiklet Gezisi

06 Şubat 2013

Merhaba Arkadaşlar,

Batı Karadeniz’den yeni bir rotayla sizlerleyim. Bu defa yalnız değilim, Düzce Bisiklet Derneğinden bisiklet dostları ile birlikte pedal çevireceğiz. Kısaca rotadan bahsetmek gerekirse; Düzce’den yola çıkarak, Gölyaka ilçesine gideceğiz. Oradan Cumayeri ve Çilimli ilçelerini gördükten sonra, Konuralp’e gelip arkadaşlardan ayrılacağız. Onlar Düzce’ye, ben ise Akçakoca’ya devam edeceğim. Akçakoca’da turumu noktalayıp minibüsle Kdz.Ereğli’ye geçeceğim. Bu bölgede planladığım son turu da bu şekilde bitirmiş olacağım. Artık yeni bölgeler, yeni rotalar beni bekler. 🙂

Saat 7.00’de Kdz.Ereğli’den otobüse biniyorum. Uyuyarak geçirdiğim yolculuktan sonra 8.15’te Düzce’ye varıyorum. Burada ilk olarak Düzce Bisiklet Derneği Başkanı Nizamettin Ulaş ağabim ile buluşuyorum. Birlikte çay içerek diğer gelecek olan arkadaşları bekliyoruz. Çok geçmeden Hakan Çetin, hemen ardından ise Türkan Avcan geliyor. Hep birlikte kahvaltıya gidiyoruz. Diğer gelecek olan iki arkadaş ile orada buluşacağız. Çorbacıya gitmek üzere yola çıkarken Caner Binal da bize yetişiyor ve birlikte devam ediyoruz.

Çorbalarımızı afiyetle içtikten sonra burada da üzerine bir bardak çay içiyoruz. Bu sırada Oktay Balcı da bize katılıyor ve kadro tamamlanıyor. Nizamettin ağabeyin toplantısı olduğu için bizimle gelemeyecek. Onunla burada vedalaşıp yola çıkmak için hazırlanıyoruz.

Saat 9.10’da herkes hazır artık pedallar dönmeye başlıyor. Tam çıkarken bu sevimli kedi dikkatimi çekiyor. Fotoğraflamadan gitmek olmaz, sarılıyorum makineme. 🙂 Hemen ardından düşüyoruz yola.

Düzce sokaklarında ilerliyoruz. İlk olarak Efteni Gölü üzerinden Gölyaka’ya ulaşacağız.

Şehirden çıkınca çok güzel bir yola giriyoruz. Trafiği daha az ve doğa ile iç içe bir rota. Arada köylerden geçerek keyifle pedal çeviriyoruz. Bu saatlerde hava soğuk ve ellerimiz üşüyor. Eldivenler pek işe yaramıyor, o nedenle arada hohlayarak ısıtmaya çalışıyorum. 🙂

Caner ve Türkan hemen önümde gidiyorlar, onları çekip arkama dönüyorum.

Arkamda ise Hakan Hoca ve Oktay Ağabey geliyor. Onlarda üşüyorlar…

Bu defa dört kişiyi kadraja sığdırmaya çalışıyorum ama ancak bu kadar başarılı oluyorum. 🙂

Düz yolda ilerlemeye devam ediyoruz.

Güzel bir yeşil alan bulunca dayanamayıp atıyorum kendimi kucağına. 🙂 Burada yol arkadaşımın fotoğrafını çekiyorum. Kendimi çekmek konusunda kısa bir muhabbet yaşıyoruz burada. 🙂 Zaman kaybı olduğu için makineyi verip çektirmek istemiyorum. Fırsat olan yerlerde zaten çekiliyoruz. 🙂

Arada minik çıkışlar gerçekleştiriyoruz. Bazen ara açılıyor ve kopmamak için bekliyoruz. Oktay Ağabey ve Türkan da geliyor, devam edebiliriz.

Yola çıkalı 50 dakika oldu ve 10.00 gibi Efteni Gölüne ulaştık. Burada kısa bir molayı hak ettik. Kuş gözlem kulesine çıkıp gölü fotoğraflamaya çalışıyorum. Suyun üzerinde bir sürü “Sakar Meke” var. Biz yaklaştıkça onlar uzaklaşıyor. 🙂

Bu bölge için önemli bir sulak alan burası. Hakan Hoca buranın yüzyıllar öncesini anlatıyor. Eskiden bu göl Konuralp’e kadar uzanıyormuş. Hatta Konuralp’te eskilerden kalan izler olduğundan bahsediyor.

Burada hep birlikte çekilmek için otomatik moda kuruyorum. Hemen arkamız göl ama şuan bir damlasını bile göremiyorsunuz. 🙂 Ben, Caner, Türkan ve Oktay Ağabey…

Gölde çıksın diye farklı bir poz… 🙂

Bu kadar mola yeter, artık devam edebiliriz. Yavaştan bisikletlerimizin yanına geliyoruz.

Buradan sonraki durak yerimiz Gölyaka ilçesi olacak. Oraya kadar durmadan pedal çeviriyoruz.

Gölyaka, Efteni gölü kenarına kurulduğu için bu ismi almış. İlçenin genel geçim kaynağı tarım. Buralarda fındık üretimi çok var. Orta Karadeniz’e kafa tutuyor gibi. 🙂

İlçe merkezine geldik ve çay içecek yer bakıyoruz. Hakan Hocayı takip ediyoruz ve bir yerde durup çaylarımızı söylüyoruz.

Bu sırada Gölyaka’nın tanınmış kişisi bizi buluyor. Akli dengesi bozuk olduğu için ne söylediğini anlamaya çalışıyoruz. Sonra bir sonuca varamayacağımızı anlayınca salıveriyoruz biz de. Çaylarımızı yudumlaya devam. 🙂

Bir süre sonra tekrar yoldayız. Oktay Ağabey burada bizlerden ayrılıyor. Turun geri kalan kısmına dört kişi devam edeceğiz.

Gölyaka geride kalıyor ve geriye dönüp baktığımda ilçeyi sisler içinde görüyorum. Hava hala ısınmadı. Arada kısa çıkışlar vücut ısımızı yükseltiyor ama durunca üşüyoruz.

Gölyaka tabelasını bulamadım diye düşünürken yeni yapılan yolun altında kalan eski yol üzerinde görüyorum. Ama oraya inecek yer yok, ancak 2 – 3 km ileriden giriş var. Ama kafaya koydum, buraya kadar gelmişken tabelanın fotoğrafını çekmeden dönmek istemiyorum. 🙂

Eski yol girişini buluyoruz. Hakan Hoca ile Türkan Cumayeri ilçesine doğru devam ederken ben ve Caner tabelayı çekmeye gidiyoruz. 🙂 Bu kıyağı için Caner’e ayrıca teşekkür ederim. 🙂

8800 nüfuslu Gölyaka ilçe giriş tabelasındayız . 🙂

Buradan sonra asılıyoruz pedallara, arkadaşları yakalamak için. D100’e kadar düz yolda ilerliyoruz. Tam D100’e bağlanırken telefonum çalıyor ve “neredesiniz?” sorusu ile karşılaşıyorum. 🙂 D100’e çıktığımızı söylüyorum ve birkaç yüz metre gittikten sonra Hakan Hoca ve Türkan’ın bizi beklediklerini görüyoruz.

Döngelli köyünün bittiği, Hacıkadirler köyünün başladığı noktada çay molası veriyoruz. Turlarda çayın yeri bir başka oluyor. Bunu Hakan Hoca en iyi şekilde yerine getiriyor. 🙂 Yakaladığımız küçük fırsatlarda bile çay içiyoruz.

Artık yola çıkma zamanı, Cumayeri ilçesi bizi bekler. Öğle yemeği için sabırsızlananlar var aramızda. 🙂 Daha üç saat önce çorba içtik oysaki. 🙂

Düz yolda Cumayeri kavşağına kadar beş km geliyoruz. Buradan sonra ilçe merkezine sadece üç km yolumuz kalıyor.

İlçe merkezine doğru pedal çeviriyoruz.

Kavşağı döndükten bu yana çevrede yol çalışmaları devam ediyor. O nedenle bu ilçenin tabelasını bulamıyoruz. 🙂 Tek girişi olduğu için farklı bir noktada bulunamayacağını biliyorum. Neyse artık konuyu kapatıp ilçe merkezinde pedal çevirmeye devam ediyoruz. 🙂

Burada fazla oyalanmadan Çilimli’ye giden yolu soruyoruz. Birkaç köyü baz alarak doğru yola giriyoruz. İlk hedef Avlıyan Köyü oluyor. Buradan sonra yolumuz tam köylerin içine giriyor ve ortalığı köy kokusu sarıyor. 🙂 Bakımsız ve harabe köylerden geçerek devam ediyoruz. Caner hemen önümde pedal çeviriyor.

Arkadan gelen Türkan’ı bekliyorum bir süre, buralarda aranın açılması yolu kaybetmeye neden olabilir. O nedenle yavaş yavaş giderek toplanıyoruz.

Su molası veriyoruz. Hava artık iyice ısındı ve bunu hissettiriyor. Üzerimdeki rüzgarlığı çıkartıp öyle devam ediyorum.

Avlıyan köyünden sonraki noktamız ise Tepeköy oluyor. Buradan sonra Çilimli’ye 2 – 3 km kalıyor zaten. Artık yolu kaybetmek diye bir şey söz konusu olmaz.

Saatimiz 13.15 ve Çilimli’ye vardık. İlk olarak yemek için yer bakıyoruz. Hepimiz de açız, ben biraz daha dayanabilirim ama Caner ve Türkan çok acıkmışlar. 🙂

Küçük bir pideci buluyoruz ve hemen oturup siparişlerimizi veriyoruz. 1,5 kıymalı, kuşbaşılı, ayran, kola, tuz, pul biber vs vs. 🙂

Pideleri bitirmeden bir tane hatıra fotoğrafı çekelim bari.. Yemeğe odaklandıktan sonra göz başka bir şey görmüyor. 🙂

Lezzetli pidelerimizi dumanı üzerinde iken indiriyoruz midemize. Bu bizi kendimize getirdi, bu yediklerimizden sonra 100 km daha gidebilirim sanırım. 🙂

Yemeğimizin üstüne çay içmek için, soluğu çay ocağında alıyoruz. Burada içimizi ısıtan güneş ile birlikte çaylarımızı yudumluyoruz. Hava muhteşem oldu, sabahki havadan eser kalmadı.

Çilimli ilçesinden bir kare daha çekip yola çıkıyoruz. Buradan Yenivakıf köyüne giden yolu bulup öyle devam ediyoruz.

Düzce – Akçakoca yoluna kadar durmadan pedal çeviriyoruz. Buraya kadar tahminen 70 km kadar yol geldik. Burası artık ayrılık noktası. Caner ve Türkan Düzce’ye dönecekler, Hakan Hoca ve ben Akçakoca yönüne devam edeceğiz. Hakan Hocanın biraz daha bana eşlik etmesi güzel.

Burada arkadaşlar ile fotoğraf çekiliyorum. Sırası ile; Caner Binal, Hakan Çetin ve Türkan Avcan… Bu güzel misafirperverliğiniz için çok teşekkür ederim. Tekrar birlikte pedal çevirmeyi ümit ederek ayrı yönlere yola çıkıyoruz.

Akçakoca’ya 29 km kalmış. Buradan sonra Kabalak rampası başlayacak. O nedenle geldiğimiz yola göre biraz daha zorlu olacak. Ama sorun değil, her türlü giderim. 🙂

Boğaziçi köyüne kadar birlikte geliyoruz ve burada vedalaşarak Hakan Hocayı da Düzce’ye uğurluyorum. Artık tek kaldım. Karşımda güzel Kabalak rampası beni bekliyor. Ha gayret Serkan asıl pedallara… 🙂

Rampaya adını veren Kabalak Köyünden geçip, yükselmeye devam ediyorum.

Yükseldikçe aşağıda kalan Kabalak Köyünü izliyorum.

Tırmanış devam ediyor ve zirveyi buradan kestirebiliyorum. Biraz daha dişimi sıksam varacağım sanırım. 🙂

Tırmanış sırasında yol arkadaşımın fotoğrafını çekiyorum. Arada biraz dinlenmek iyi geliyor, hem bana, hem yoldaşa… 🙂

Tırmanış bitti iniyorum derken arada tekrar çıkışlar ile karşılaşıyorum. Yavaştan üşüdüğümü hissediyorum ama inişe yinede bu şekilde devam ediyorum. Bir çıkış bir iniş olduğu için rüzgarlığı giyinmek istemiyorum.

Ağaçlar arasında sis geliyor, bu ne demek oluyor birazdan anlayacağım. 🙂

Bu noktada tekrar duruyorum. Bu defa iniş biraz daha uzun göründüğü için rüzgarlığı giyorum. Epey üşüdüm hasta olmaya hiç niyetim yok. Daha yeni kurtuldum… Bir de ters ışıkta çekeyim yol arkadaşımı 🙂

Ve demin ağaçlar arasından görünen sise ulaşmış oluyorum, tam ortasında kaldım. Hava bir anda soğuyor içim ürperiyor. Görüş mesafesi düştüğü için hem tehlike arz ediyorum, hem de yol benim için tehlikeli oluyor. Her an bir şey çıkabilir karşıma. Hiç bir şey görmeden pedallamak gerçekten korkutucu. Sanki gece pedal çeviriyorum ama ışık bile fayda etmiyor. 🙁

Bu şekilde kilometrelerce geliyorum. Kaskımdan sular damlıyor, üzerim sırılsıklam oldu. Eldivenlerimin üzeri beyaz beyaz kaplandı. Sakallarımda sular birikti… Çok garip bir durumdayım… 🙂 Akçakoca ilçe kavşağına üç km yolum kalmış, vakit kaybetmeden devam ediyorum…

Saat 16.00 ve Akçakoca ilçesine giriş yapıyorum. İlçe merkezine daha beş km’ye yakın yol var.

Giriş tabelasından hemen sonra kavşak çıkıyor karşıma. Gidonu ilçe merkezine çeviriyorum. Merkeze gidip Kdz.Ereğli’ye giden minibüslere bineceğim.

Sisler içinde pedal çevirmeye devam ediyorum. Akçakoca sahilinde dalgalar sahili dövüyor. Deniz sadece birkaç metre görünüyor. Ardında neler oluyor diye merak ediyor insan. 🙂

Değişik mimari ile Akçakoca Merkez Camisi. Daha önce buradan geçerken yine sizlerle paylaşmıştım. Ama bu defa sisler altında olduğu için tekrar paylaşmak istedim. 🙂

İlçe merkezinde bulunan saat kulesi.

Buradan sonra minibüs durağına giderek 16.30 minibüsüne yetişiyorum. Daha önce Karasu turundan dönerken aynı minibüs ile dönmüştüm. Adamı görünce tanıyorum ve bisikletimi bagaja koymasını istiyorum. Bagaj dolu olduğu için yanına al diyor. Ben de katlayıp koltuğumun yanına alıyorum. 🙂 İşte neden bu bisikleti seçtiğimin cevaplarından sadece bir tanesi. Ha birde çok bilmiş arkadaşlarımız var. Onlara da birkaç cevabım var. 🙂

– Minibüse bineceksen neden bisikleti yanında taşıyorsun? Bu soruyu soran zavallı insan, sen daha iyisini yap ve hiç bisikletin üzerinden inme olur mu? 🙂

Benim sürüş tarzım ortada ve kimseden bir şey saklamıyorum. Tabii ki uzun yolculuklar da yapıyorum ama vaktimin kısıtlı olduğu zamanlarda bir rota çiziyorum ve o rotayı bisikletim ile geçiyorum. Rotanın başladığı noktaya minibüs, otobüs vb taşıtla gidiyor, bittiği noktadan da aynı şekilde dönüyorum.

Neyse konumuza geri dönelim biz en iyisi. 🙂 Düzce’de başlayan tur, Akçakoca’da son buluyor. Bu turda bana eşlik eden Düzce Bisiklet Derneğinden arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum. Tekrar pedallamak üzere hoşçakalın… 🙂

Düzce, Gölyaka, Cumayeri, Çilimli, Akçakoca Güzergah ve Yükselti Haritası;

Sevgilerimle…