Batı Erzincan Bisiklet Turu 4.Gün (İliç-Kemaliye)

20 Haziran 2008

Belediyenin altında ki çeşmeye giderek kahvaltımızı domates, kaşar peyniri ve ekmek ile yapıyoruz. Sularımızı da doldurup saat 7 gibi yola çıkıyoruz.

Dün çıkmış olduğumuz rampa gibi bir rampayı iniyoruz bugün. Fırat nehrinin yanına kadar.

Yolumuz Fırat’a paralel şekilde ilerliyor. Hava çok güzel, keyifler çok güzel, kötü olan Hiçbir şey yok. Mutluyuz ve yoldayız.

Bağıştaş’a varıyoruz. Divriği’ye devam eden yol üzerinde ki asma köprüyü görmek için iki km kadar içeri giriyoruz.

Köprüyü gördükten sonra geriye dönüp tur başından bu yana bize bahsedilen Bağıştaş Geçidinin yamacına geliyoruz. Geçit bize bakıyor bütün ihtişamı ile. Bize zorlayacağı kesin. O kadar dik bir rampa ki araçlar bile çıkarken çok zorlanıyor. Yavaş yavaş çıkmaya başlıyoruz.

Aşağıya baktıkça kısa mesafede ne kadar yükseldiğimizi görüyoruz.

Yaklaşık 4 km süren rampayı sürekli kısa molalar ile bir saatte tırmanıyoruz. Hafif bir inişin ardından toprak yola giriyoruz.

Bir süre bu yolda devam ettikten sonra yolun asfaltlaştığı noktada bir çeşme çıkıyor karşımıza. Mola vermek için çok uygun bir yer. Su başında iki kişi daha var. Hem dinleniyor hem muhabbet ediyoruz. Konumuz yine nereden gelip nereye gittiğimiz. Anlatıyoruz her ne kadar inandıramasak da. Rüzgara karşı pedallamaya başlıyoruz. Düz ve hafif tırmanan yolda ilerlemeye devam ediyoruz. Uzun süre bu işkenceyi çektikten sonra Çimento Geçidi zirvesine ulaşıyoruz. Bu noktadan sonra Kemaliye’ye kadar inişe geçeceğiz. Durup manzarayı seyre dalıyoruz. Seyrederken dikkatli inmemiz gerektiğini konuşuyoruz.

Fotoğraf çekip tüm donanımlarımızı kontrol ettikten sonra inişe geçiyoruz. Yol virajlı ve mıcır ile dolu. Dikkatli bir şekilde ve yavaşlayarak inmek zorundayız. Bir ara düzlükte hızlanıyorum ve arkama baktığımda Onur’u göremiyorum. Bisikletimi hemen bir kenara bırakarak geriye doğru koşuyorum ve havaya doğru yükselen bir toz bulutu görüyorum. Onur virajı alamayarak dağa çarpmış. Gittiğimde yerde kımıldamadan yattığını görüyorum. Korku ile hemen bir şeyinin olup olmadığını soruyorum ve ?bisikleti kaldırsana!? cevabını alıyorum. Bisikleti üzerinden kaldırdıktan sonra Onur’u da kaldırıyorum. Bilinci yerinde Allah’a şükür ki. Kolları ve elinde sıyrıklar dışında önemli bir şeyi yok. Hemen mataralarımızdaki su ile yaralarını yıkıyorum. Yola devam edip edemeyeceğini soruyorum ve önemli bir şeyinin olmadığını söyleyerek yola devam edebileceğini söylüyor. Ardından bisiklete dönüp bir şeyinin olup olmadığına bakıyoruz. Onda sorun yok.

Bu defa çok daha yavaş şekilde inişe devam ediyoruz.

Kemaliye girişinde ki köprüye kadar iniyoruz ve köprüyü geçerek karşı tarafta jandarma kontrol noktasında duruyoruz. Nöbetçi subay ile kısa bir muhabbetin ardından Kemaliye merkeze doğru yöneliyoruz.

Kemaliye’ye giriyoruz,

Kemaliye merkezde kaymakamlık görevlisini bulmak için kaymakamlığı sorarken tam aradığımızı kişiye yani kaymakamlık yaz işleri müdürüne bunu sormamız çok güzel bir tesadüf oldu. Kamp için bize yer göstermelerini rica ediyoruz ve çok uzakta bir yer tarif ediyor. Bizde önce hastaneye Onur’u pansuman ettirmeye gidiyoruz.

Ardından tekrar merkeze dönerek bu defa şenlik görevlilerine kamp alanını soruyoruz ve tam ters istikamette uzak bir noktayı tarif ediyorlar. Canımız sıkılıyor tabi. Merkezde bir banka oturarak dinleniyoruz. Kalacak yer hala bulamadık. Oturduğumuz bankın hemen arkasında Belediye olduğunu görünce hemen belediyeye giderek projemiz hakkında bilgi veriyorum ve kalacak yer konusunda yardımcı olmalarını rica ediyorum. Diğer bisiklet sporcularının kalacağı yer olan erkek öğrenci yurduna yerleştiriyorlar bizi. Yurtta ki yatağımıza yerleştikten sonra öğle yemeği yemek için merkeze tekrar dönüyoruz.

Şenliklerin olması dolayısı ile Kemaliye kalabalıktı. Canlı yayın programını da orada izliyoruz. Ardından şöyle yüzeysel bir Kemaliye turu atıyoruz. Kemaliye’den manzaralar,

Gün Toplam Km: 51,62  Ortalama Hız: 13,3

En Yüksek Hız: 64,5  Bisiklet Kullanma Süresi: 03.52.32

Sevgi ve Saygılarımla…

Turun 5. günü için tıklayınız…